Welcome to Laos!
28 januari 2017 - Pak Beng, Laos
Jaaaa, daar zijn we weer met de Blog! Voor ons zijn er inmiddels alweer 5 drukke dagen voorbij gevolgen, dus dit keer wel wat stof om over te schrijven!
Als ik het goed heb waren we bij Pai gebleven. Wat een heerlijk dorp was dit zeg. Lekker alle tijd genomen om er van te kunnen genieten. Maar aan alles komt een eind, dus ook aan ons verblijf in Pai.
Savonds hebben we de motor weer ingeleverd en zijn we nog 1 keertje alle eet tentjes langs geweest. Heerlijk!
De volgende dag moesten we heel vroeg op, want onze minivan zou om 7:00 naar Chiang Rai vertrekken. Nog even snel onze favoriete tosti van de 7/11 gehaald als ontbijt. Laten we zeggen dat de minivan niet echt een succes was. Waar we op de scooter heerlijk door de bergen reden, genoten van het uitzicht en vaak stopten om wat te drinken, zaten we nu bij een kerel in de bus die ambities had om de nieuwe Mercedes coureur te worden... Man man, wat gingen die in een rampen tempo door de bergen heen. In een colonne reden onze chauffeurs met 4 busjes achter elkaar, over beide weghelften. Wanneer er een tegenligger was, knipperde de voorste even met z'n richting aanwijzer, zodat we niet op elkaar zouden knallen! Af en toe moest meneer ook even bellen of WhatsAppen.... Veilig rijden ho maar. Maar, je voelt het misschien al aankomen, al die bochtige wegen in combinatie met die snelheden: we werden aardig door elkaar heen geschud. Ik heb het tot de eerste stop allemaal binnen kunnen houden, maar op gegeven moment werd het me echt teveel en heb ik een "donatie", in de vorm van een vloeibare tosti, gedaan in het plastic zakje dat ik voor me had liggen. Bij shar zat het ook hoog, maar die moest zo hard lachen om mij dat ze het zo vergeten was! In Chiang Mai kon ik ne gelukkig even opfrissen en voorbereiden op de 2e rit. Die ging gelukkig helemaal goed!!
In Chiang Rai werden we heel toevallig vlak bij ons verblijf gedropt. Bij het inchecken kregen we van de receptioniste meteen een kaartje met alle bezienswaardigheden en vertelde ze ons hoe we met de lokale bus naar Laos konden, ipv de toeristen minivans. Ook raadde ze ons aan om naar het flower festival te gaan, dat eenmaal per jaar plaatsvond, wat een bofkonten! Met een heerlijke hamburger zijn we even bijgekomen van de reis, want wat was me dat een tocht. Daarna even naar de clocktower gelopen en onderweg wat zonnebrand kunnen scoren. Ja dan denk je, dat verkopen ze toch overal? Nou dat was me nog een aardige zoektocht. In vorige plaatsjes konden we alleen maar zonnebrand kopen met 'whitener'. De mensen hier willen namelijk niets liever dan wit zijn. Met slakkenwhite en weet ik het allemaal smeren ze zich dan onder. Veel Chinese vrouwen lopen daarom de hele dag met een paraplu!
Het flower festival was echt prachtig. We waren net voor zonsondergang aangekomen, waardoor we alle bloemstukken zowel met licht als in het donker mee konden maken. Toen het donker werd gingen er overal prachtige lichtjes aan, het leek wel kerst! Voor het slapen nog even in het lokale katten café een drankje gedaan met allebei een lekkere zachte kat op schoot! We miss you Spikey en Perry! <3.
Na een frisse ochtend douche gingen we weer op pad, vandaag stond namelijk Laos op de planning. Met de lokale bus reden we voor een prikkie naar de grensovergang, waar we eerst moesten dokken in US dollars en het een en ander in moesten vullen. Nadat ze een hele pagina in ons paspoort helemaal hebben volgeplakt, mochten we verder! Welcome to Laos! Met een tuctuc, of zoals ze het hier uitspreken, tooktook, naar ons guesthouse. Volgensmij hebben we een upgrade gekregen, want we verbleven in het hotel aan de overkant! Joepie! Toch nog even naar de 'main street' om in te checken bij de gibbon experience en even wat te eten. Houay xai is niet echt een bruisend dorpje, ook wij hadden dat snel door. Op een aantal kleine stalletjes met allemaal dezelfde rotzooi en wat eettentjes na, was er vrij weinig. We hebben wel heerlijk op de pier gezeten met een drankje om hier de tijd te doden. Het hele restaurant, dat echt heel groot was, was helemaal leeg. Wij lekker aan het lezen, komen er 2 Nederlanders pal naast ons zitten en gaan met elkaar levensverhalen uit zitten wisselen.... Hadden jullie niet even een ander tafeltje kunnen kiezen?? Wij net gedaan of we engels waren en stiekem wel gelachen om die gecko's.
Na een heerlijk rustige nacht, mochten we ook vandaag weer vroeg op. We werden namelijk om 8:00 bij de gibbon experience verwacht!
Nadat we onze grote tassen achter slot en grendel hadden opgeborgen, namen we op de stoeltjes plaats om een instructie video te kijken. Hierin werd alles uitgelegd wat we voor de komende dagen moesten weten. (even snel tussendoor, de gibbon experience is een meerdaagse zipline tour door de jungle). Met een grote pick-up truck reden we naar een klein afgelegen dorpje. Maar raad eens wie er naast ons zat? Die Nederlander die gisteren in het restaurant dus naast ons zat! Hij herkende ons gelukkig niet, maar we hebben dus wel voor de 2e keer al z'n verhalen aan moeten horen haha! In het dorpje zelf, werden we in 2 groepen opgesplitst. Samen met drie andere koppels gingen we op pad met ons zipline harnas over onze broek. Voor de kinderen in het kleine dorpje waar verder nooit wat gebeurt, is het natuurlijk onwijs spannend als er ineens allemaal gekke mensen lopen. We werden achtervolgd door tientallen kleine kinderen die het allemaal prachtig vonden. Na een paar foto's same en een hoop zwaaien gingen we met de eerste zipline over de rivier. Hierna volgde een aardig pittige hike van ongeveer 2 uur. Aangezien we onderaan de berg begonnen, moesten we een aardig stuk omhoog! Terwijl onze guides Kee en See in hun spijkerbroekjes fluitend omhoog liepen, waren wij met zn allen aan het puffen en zweten! Eenmaal bovenaan konden we allemaal ons shirt uitwringen.
Gelukkig ging het nu pas echt beginnen! Zipline after zipline vlogen we tussen de bergen en over de ravijnen, de ene nog dieper dan de ander. Sommige ziplines waren dik 500 meter lang en van de afgronden kreeg je soms wel kriebels in je buik! Wat is dit onwijs gaaf! Samen met shar, of alleen, het was echt amazing. Hard dat je gaat! Onderweg zijn we ook even gestopt bij de grootste boom van Laos, waar je zo met z'n 7enen omheen kon staan! Hierna konden we via een zipline naar onze boomhut. Ja je hoort het goed, we sliepen namelijk in een boomhut. Niet zomaar een boomhut, maar de hoogste boomhut in de hele wereld. Wat was dat bizar. Midden in een national park, bovenin een 400 jaar oude boom op een berg, in de jungle. Na onze zweterige tocht, konden we ons hier even opfrissen. Niet even een doekje en schone kleren, maar gewoon een douche!! Op de onderste verdieping van de hut, was er namelijk een open air badkamer. Ik kan je vertellen, er is geen mooiere plek om te douchen. Met een langzaam ondergaande zon, 40 meter boven de grond in een boom douchen. A-ma-zing! Dit is er zeker eentje voor op de bucket list! Na onze douche hebben we samen met de andere de hele namiddag kaart spelletjes gespeeld. Josh en Angie, 2 skydive instructeurs uit california, Ben en Miica uit Australië en Kim en Tom uit, je raad het misschien al, Nederland!! Op gegeven moment schoten er 2 kleine dames via de zipline onze boomhut in: Dinner time! Met z'n allen aan de sticky Rice en vanalles en nogwat. Onze gids had ons french Fries beloofd, maar die waren er niet, of toch wel?? Na het eten vonden we namelijk in een bakje dat we over het hoofd hadden gezien de frietjes!! In het donker hebben we kaarttrucs uitgewisseld en tot savonds laat gekaart. Onder ons musquito net hebben we heerlijk onder de sterren geslapen. Kleine footnote, ik lag aan de zeikant met mn kussen naast de afgrond, kicke!
Sochtends werden we rond 6:30 door Kee, die een haan na aan het doen was, wakker gemaakt. Al ziplinend hebben we de zon zien opkomen. Daarna een heerlijk stevig ontbijt om ons voor te bereiden op de 2e hike. Ditmaal gelukkig meer naar beneden. We hebben dik een uur door een geheel bamboe forest gelopen, net enkel grote bamboe stokken. Met de laatste paar ziplines zijn we uiteindelijk naar beneden gegleden. Deze gingen allemaal over een grote rivier en waren wel 570 meter lang!
Onderaan de berg hebben we op een kleine lokale farm wat gegeten en gezwommen in de rivier. Vervolgens zijn de achterin de 4x4 pick-up gaan zitten voor de tocht naar huis. Deze wegen zijn niet te bereiken in het regen seizoen, en now we know why. Door de bagger en stenen stuiterden we naar de bewoonde wereld.
Na een stevige middag nap, hebben we met alle andere koppels afgesproken om gezamenlijk wat te gaan eten. De pizza was niet te eten (deeg was ongaar en alles zat onder de mayonaise en imitatie kaas), maar het was wel onwijs gezellig. Aangezien Kim en Tom ook met de slowboat zouden gaan, hebben we afgesproken dit samen te doen!
De volgende ochtend (Ja volgen jullie het nog??), zijn we met z'n 4en wezen ontbijten en zijn we met de tuctuc naar de slowboat gegaan. De slowboat is, zoals je misschien al raad, een langzame grote boot die over de Mekong river naar Luang prabang vaart. Omdat we lekker vroeg bij de boot waren, hadden we goede plekken, ver weg van de motor die ongelofelijk veel lawaai maakt. Onderweg lekker verhalen uitgewisseld en wat gepuzzeld met de boekjes die mams nog stiekem voor ons vertrek in de tas had gedaan, toppie!!! Eenmaal in Pakbeng, onze tussenstop, stond er warempel een mannetje met een bordje met mijn naam er op! We hadden wel wat geboekt van tevoren, maar dit hadden we niet verwacht. Achterop de scooter bracht hij ons naar het guesthouse. Snel de spullen gedropt en wat eten gehaald, want we hadden na 7 uur op de boot inmiddels wel honger! Heerlijk geslapen op het zachte bed, maar weer vroeg uit de veren. Vanochtend wat sandwiches laten maken om mee te nemen op de boot en vroeg wat goede plekjes weten te bemachtigen. Nu zitten Shar, Tom en Kim allemaal te lezen, en schijf ik de Blog, aangezien mn e reader in m'n backpack onderin de boot ligt :(. Over zo'n 5-6 uur komen we aan in luang prabang, waar we gelukkig nog 1 nachtje hebben kunnen boeken. Vandaag is het namelijk officieel Chinees nieuw jaar, dus alles zit vol en is onwijs duur. Waar we normaal 12-15 euro voor een privé kamer betalen, wordt er nu minimaal 30-40 euro per nacht gevraagd voor een simpel dorm bed. Dus dat wordt morgenochtend maar even lokaal zoeken naar andere opties!
Nu met Phil Collins, John Mayer en Bruce springsteen de river over en van de tocht genieten. Het is namelijk prachtig hier zo op het water midden in de natuur!
Beste herinnering:
Max:" De douche en overnachting in de boomhut."
Shar: "De prachtige bloemen en lichtjes op het flower festival met als afsluiter het katten café."
De slechtste:
Max: "Kotsen in de minivan for sure!"
Shar: "Het toilet, lees gapend gat, in de boomhut".
Dikke kus van ons en hastalapasta, tot de volgende keer! <3
Als ik het goed heb waren we bij Pai gebleven. Wat een heerlijk dorp was dit zeg. Lekker alle tijd genomen om er van te kunnen genieten. Maar aan alles komt een eind, dus ook aan ons verblijf in Pai.
Savonds hebben we de motor weer ingeleverd en zijn we nog 1 keertje alle eet tentjes langs geweest. Heerlijk!
De volgende dag moesten we heel vroeg op, want onze minivan zou om 7:00 naar Chiang Rai vertrekken. Nog even snel onze favoriete tosti van de 7/11 gehaald als ontbijt. Laten we zeggen dat de minivan niet echt een succes was. Waar we op de scooter heerlijk door de bergen reden, genoten van het uitzicht en vaak stopten om wat te drinken, zaten we nu bij een kerel in de bus die ambities had om de nieuwe Mercedes coureur te worden... Man man, wat gingen die in een rampen tempo door de bergen heen. In een colonne reden onze chauffeurs met 4 busjes achter elkaar, over beide weghelften. Wanneer er een tegenligger was, knipperde de voorste even met z'n richting aanwijzer, zodat we niet op elkaar zouden knallen! Af en toe moest meneer ook even bellen of WhatsAppen.... Veilig rijden ho maar. Maar, je voelt het misschien al aankomen, al die bochtige wegen in combinatie met die snelheden: we werden aardig door elkaar heen geschud. Ik heb het tot de eerste stop allemaal binnen kunnen houden, maar op gegeven moment werd het me echt teveel en heb ik een "donatie", in de vorm van een vloeibare tosti, gedaan in het plastic zakje dat ik voor me had liggen. Bij shar zat het ook hoog, maar die moest zo hard lachen om mij dat ze het zo vergeten was! In Chiang Mai kon ik ne gelukkig even opfrissen en voorbereiden op de 2e rit. Die ging gelukkig helemaal goed!!
In Chiang Rai werden we heel toevallig vlak bij ons verblijf gedropt. Bij het inchecken kregen we van de receptioniste meteen een kaartje met alle bezienswaardigheden en vertelde ze ons hoe we met de lokale bus naar Laos konden, ipv de toeristen minivans. Ook raadde ze ons aan om naar het flower festival te gaan, dat eenmaal per jaar plaatsvond, wat een bofkonten! Met een heerlijke hamburger zijn we even bijgekomen van de reis, want wat was me dat een tocht. Daarna even naar de clocktower gelopen en onderweg wat zonnebrand kunnen scoren. Ja dan denk je, dat verkopen ze toch overal? Nou dat was me nog een aardige zoektocht. In vorige plaatsjes konden we alleen maar zonnebrand kopen met 'whitener'. De mensen hier willen namelijk niets liever dan wit zijn. Met slakkenwhite en weet ik het allemaal smeren ze zich dan onder. Veel Chinese vrouwen lopen daarom de hele dag met een paraplu!
Het flower festival was echt prachtig. We waren net voor zonsondergang aangekomen, waardoor we alle bloemstukken zowel met licht als in het donker mee konden maken. Toen het donker werd gingen er overal prachtige lichtjes aan, het leek wel kerst! Voor het slapen nog even in het lokale katten café een drankje gedaan met allebei een lekkere zachte kat op schoot! We miss you Spikey en Perry! <3.
Na een frisse ochtend douche gingen we weer op pad, vandaag stond namelijk Laos op de planning. Met de lokale bus reden we voor een prikkie naar de grensovergang, waar we eerst moesten dokken in US dollars en het een en ander in moesten vullen. Nadat ze een hele pagina in ons paspoort helemaal hebben volgeplakt, mochten we verder! Welcome to Laos! Met een tuctuc, of zoals ze het hier uitspreken, tooktook, naar ons guesthouse. Volgensmij hebben we een upgrade gekregen, want we verbleven in het hotel aan de overkant! Joepie! Toch nog even naar de 'main street' om in te checken bij de gibbon experience en even wat te eten. Houay xai is niet echt een bruisend dorpje, ook wij hadden dat snel door. Op een aantal kleine stalletjes met allemaal dezelfde rotzooi en wat eettentjes na, was er vrij weinig. We hebben wel heerlijk op de pier gezeten met een drankje om hier de tijd te doden. Het hele restaurant, dat echt heel groot was, was helemaal leeg. Wij lekker aan het lezen, komen er 2 Nederlanders pal naast ons zitten en gaan met elkaar levensverhalen uit zitten wisselen.... Hadden jullie niet even een ander tafeltje kunnen kiezen?? Wij net gedaan of we engels waren en stiekem wel gelachen om die gecko's.
Na een heerlijk rustige nacht, mochten we ook vandaag weer vroeg op. We werden namelijk om 8:00 bij de gibbon experience verwacht!
Nadat we onze grote tassen achter slot en grendel hadden opgeborgen, namen we op de stoeltjes plaats om een instructie video te kijken. Hierin werd alles uitgelegd wat we voor de komende dagen moesten weten. (even snel tussendoor, de gibbon experience is een meerdaagse zipline tour door de jungle). Met een grote pick-up truck reden we naar een klein afgelegen dorpje. Maar raad eens wie er naast ons zat? Die Nederlander die gisteren in het restaurant dus naast ons zat! Hij herkende ons gelukkig niet, maar we hebben dus wel voor de 2e keer al z'n verhalen aan moeten horen haha! In het dorpje zelf, werden we in 2 groepen opgesplitst. Samen met drie andere koppels gingen we op pad met ons zipline harnas over onze broek. Voor de kinderen in het kleine dorpje waar verder nooit wat gebeurt, is het natuurlijk onwijs spannend als er ineens allemaal gekke mensen lopen. We werden achtervolgd door tientallen kleine kinderen die het allemaal prachtig vonden. Na een paar foto's same en een hoop zwaaien gingen we met de eerste zipline over de rivier. Hierna volgde een aardig pittige hike van ongeveer 2 uur. Aangezien we onderaan de berg begonnen, moesten we een aardig stuk omhoog! Terwijl onze guides Kee en See in hun spijkerbroekjes fluitend omhoog liepen, waren wij met zn allen aan het puffen en zweten! Eenmaal bovenaan konden we allemaal ons shirt uitwringen.
Gelukkig ging het nu pas echt beginnen! Zipline after zipline vlogen we tussen de bergen en over de ravijnen, de ene nog dieper dan de ander. Sommige ziplines waren dik 500 meter lang en van de afgronden kreeg je soms wel kriebels in je buik! Wat is dit onwijs gaaf! Samen met shar, of alleen, het was echt amazing. Hard dat je gaat! Onderweg zijn we ook even gestopt bij de grootste boom van Laos, waar je zo met z'n 7enen omheen kon staan! Hierna konden we via een zipline naar onze boomhut. Ja je hoort het goed, we sliepen namelijk in een boomhut. Niet zomaar een boomhut, maar de hoogste boomhut in de hele wereld. Wat was dat bizar. Midden in een national park, bovenin een 400 jaar oude boom op een berg, in de jungle. Na onze zweterige tocht, konden we ons hier even opfrissen. Niet even een doekje en schone kleren, maar gewoon een douche!! Op de onderste verdieping van de hut, was er namelijk een open air badkamer. Ik kan je vertellen, er is geen mooiere plek om te douchen. Met een langzaam ondergaande zon, 40 meter boven de grond in een boom douchen. A-ma-zing! Dit is er zeker eentje voor op de bucket list! Na onze douche hebben we samen met de andere de hele namiddag kaart spelletjes gespeeld. Josh en Angie, 2 skydive instructeurs uit california, Ben en Miica uit Australië en Kim en Tom uit, je raad het misschien al, Nederland!! Op gegeven moment schoten er 2 kleine dames via de zipline onze boomhut in: Dinner time! Met z'n allen aan de sticky Rice en vanalles en nogwat. Onze gids had ons french Fries beloofd, maar die waren er niet, of toch wel?? Na het eten vonden we namelijk in een bakje dat we over het hoofd hadden gezien de frietjes!! In het donker hebben we kaarttrucs uitgewisseld en tot savonds laat gekaart. Onder ons musquito net hebben we heerlijk onder de sterren geslapen. Kleine footnote, ik lag aan de zeikant met mn kussen naast de afgrond, kicke!
Sochtends werden we rond 6:30 door Kee, die een haan na aan het doen was, wakker gemaakt. Al ziplinend hebben we de zon zien opkomen. Daarna een heerlijk stevig ontbijt om ons voor te bereiden op de 2e hike. Ditmaal gelukkig meer naar beneden. We hebben dik een uur door een geheel bamboe forest gelopen, net enkel grote bamboe stokken. Met de laatste paar ziplines zijn we uiteindelijk naar beneden gegleden. Deze gingen allemaal over een grote rivier en waren wel 570 meter lang!
Onderaan de berg hebben we op een kleine lokale farm wat gegeten en gezwommen in de rivier. Vervolgens zijn de achterin de 4x4 pick-up gaan zitten voor de tocht naar huis. Deze wegen zijn niet te bereiken in het regen seizoen, en now we know why. Door de bagger en stenen stuiterden we naar de bewoonde wereld.
Na een stevige middag nap, hebben we met alle andere koppels afgesproken om gezamenlijk wat te gaan eten. De pizza was niet te eten (deeg was ongaar en alles zat onder de mayonaise en imitatie kaas), maar het was wel onwijs gezellig. Aangezien Kim en Tom ook met de slowboat zouden gaan, hebben we afgesproken dit samen te doen!
De volgende ochtend (Ja volgen jullie het nog??), zijn we met z'n 4en wezen ontbijten en zijn we met de tuctuc naar de slowboat gegaan. De slowboat is, zoals je misschien al raad, een langzame grote boot die over de Mekong river naar Luang prabang vaart. Omdat we lekker vroeg bij de boot waren, hadden we goede plekken, ver weg van de motor die ongelofelijk veel lawaai maakt. Onderweg lekker verhalen uitgewisseld en wat gepuzzeld met de boekjes die mams nog stiekem voor ons vertrek in de tas had gedaan, toppie!!! Eenmaal in Pakbeng, onze tussenstop, stond er warempel een mannetje met een bordje met mijn naam er op! We hadden wel wat geboekt van tevoren, maar dit hadden we niet verwacht. Achterop de scooter bracht hij ons naar het guesthouse. Snel de spullen gedropt en wat eten gehaald, want we hadden na 7 uur op de boot inmiddels wel honger! Heerlijk geslapen op het zachte bed, maar weer vroeg uit de veren. Vanochtend wat sandwiches laten maken om mee te nemen op de boot en vroeg wat goede plekjes weten te bemachtigen. Nu zitten Shar, Tom en Kim allemaal te lezen, en schijf ik de Blog, aangezien mn e reader in m'n backpack onderin de boot ligt :(. Over zo'n 5-6 uur komen we aan in luang prabang, waar we gelukkig nog 1 nachtje hebben kunnen boeken. Vandaag is het namelijk officieel Chinees nieuw jaar, dus alles zit vol en is onwijs duur. Waar we normaal 12-15 euro voor een privé kamer betalen, wordt er nu minimaal 30-40 euro per nacht gevraagd voor een simpel dorm bed. Dus dat wordt morgenochtend maar even lokaal zoeken naar andere opties!
Nu met Phil Collins, John Mayer en Bruce springsteen de river over en van de tocht genieten. Het is namelijk prachtig hier zo op het water midden in de natuur!
Beste herinnering:
Max:" De douche en overnachting in de boomhut."
Shar: "De prachtige bloemen en lichtjes op het flower festival met als afsluiter het katten café."
De slechtste:
Max: "Kotsen in de minivan for sure!"
Shar: "Het toilet, lees gapend gat, in de boomhut".
Dikke kus van ons en hastalapasta, tot de volgende keer! <3
We genieten elke keer weer van jullie blog, blijven doen! Dikke kus ons xx vanuit het inmiddels weer iets warmere Nederland (lees 8 graden)
heel veel liefs van Oma Alie en Opa
tot de volgende keer xxxxxxxxxxxxx