Heavy sh*t
18 maart 2017 - Phnom Penh, Cambodja
Wat hebben we weer een hoop gezien en gedaan in de afgelopen 3 weken. Veel historische en culturele plekken bezocht, maar ook veel aan het strand/zwembad gelegen!
Omdat ik zo erg achterloop in het bijhouden van de Blog, splits ik het op in delen! Voor nu: Mui Ne, Ho Chi Minh & Phnom Penh!
Mui ne
10 maart! SHAR 22!
Op shar d'r verjaardag hebben we heerlijk op het strand gelegen en veel lekkere dingen gegeten. Als verassing had ik een verjaardags taart laten maken. Die hebben we maar voor een kwart op gekregen en de rest hebben we aan de host van het Guesthouse gegeven. Savonds nog een zeer verfrissende aloë vera massage genomen en daarna heerlijk geslapen.
Ho Chi minh
Smiddags zijn we vanuit Mui Ne met de bus richting Ho Chi Minh city gereden. Omdat we laat in de middag aankwamen en nog niks geboekt hadden, hebben we onder het genot van 2 gigantische ijscoupes op de WiFi van de ijscoman naar accommodaties gezocht. Eenmaal in een wat drukker gebied zijn we het eerste beste hostel binnen gelopen. Helaas iets te snel ja gezegd, want eenmaal ingechecked bleek het een rook kamer te zijn! Savonds was er een leuk food festival gaande in het park. Onder het park, zat tevens ook een onwijs grote food court met allerlei lekkers!
Na een nachtje slapen in het rokershok, zijn we met hoofdpijn en een droge keel snel weer vertrokken en bij een ander hostel ingechecked. Daarna even bijgekomen in de air conditioned Burger King. Helaas begon shar zich onwijs ziek te voelen, dus zijn we daarna terug naar de kamer gegaan. Aan het einde van de middag ben ik zelf nog 2 uurtjes op pad geweest en heb ik wat foto's van verschillende monumenten en gebouwen gemaakt. Savonds ging het gelukkig al iets beter en hebben we een paar stukjes sushi naar binnen gewerkt in de food court. Helaas kwamen die er bij shar, toen we weer terug in de kamer waren, meteen weer uit!
De volgende ochtend ging het gelukkig al een stuk beter met shar en daarom besloten we om een halve dag tour naar de cu Chi tunnels te doen (hier werd tijdens de Vietnam oorlog hevig gevochten tussen de Vietcong en de Amerikaanse troepen).
Het was nog best een stuk rijden met de bus (die overigens weer bij zo'n commercial handicapped workshop stopte)! Zelf vond ik de Cu Chi tunnels een beetje tegenvallen. Dit was namelijk de meest toeristische attractie so far. Veel grote en verschillende groepen en gidsen die door elkaar heen praten in verschillende talen, sommige met luidsprekers. Daarom hebben we vrij weinig mee gekregen en was het bijna onmogelijk om alles goed te kunnen zien. Nadat we een half uur bij de shooting range in de herrie hebben moeten wachten (ook zo scheef, een shooting range op zo'n heftige historische plek), mochten we door een stukje van de tunnels kruipen. Ondanks het feit dat die al 33% groter zijn gemaakt, vond ik het zeer claustrofobisch en warm. Als je dan bedenkt dat sommige mensen hier weken en soms wel maanden in hebben gezeten...brr. Onwijs kleine tunnels, met overal boobytraps (Hele nare valkuilen met spijkers ect). We vonden het ondanks de drukte wel heel bijzonder om te zien hoe het er op deze locatie vroeger aan toe ging en waar de Vietcong wel niet allemaal aan gedacht had.
Op de terugweg zijn we bij het War Museum uit de bus gesprongen, zodat we die nog snel even mee konden pikken. Hier werd er veel verteld over de aanloop en naslag van de Vietnam oorlog. Van foto's op de muur, naar tanks en martelwerktuigen op de binnenplaats. Vooral de foto's van de oorlogs misdaden en generaties van verminkte/gehandicapten door de napalm bommen waren erg indrukwekkend.
Daarna nog even langs een Kathedraal en het postkantoor gelopen en bij de Mac kipnuggets naar binnen geschoven. Omdat we de taxi's en tuctucs niet echt vertrouwen, hebben we de app Grab gedownload (een soort UBER). Dit is veel goedkoper en ook een stuk beter te vertrouwen. Omdat de Grab Car te druk was, hebben we allebei een GrabMotor 'besteld'. Binnen 1 minuut stond er al iemand klaar om ons op te halen. Alleen omdat shar d'r app het niet deed, kwamen we een motor tekort... Shar dus op de motor gesprongen en ik met m'n eigen telefoon nog een nieuwe geprobeerd te bestellen. Helaas kon dit niet omdat mijn telefoon al 'in gebruik' was door shar dr motor! Oops...! Ik dus snel naar de eerste beste GrabMotor die ik zag staan toegelopen. Helaas vond die het ritje te kort en weigerde die. De taxi op de hoek wenkte me en zei dat ie me voor 20.000 af zou zetten (ipv 15.000 motor, omgerekend nog geen euro). Ik ging akkoord en sprong in de Taxi. Desondanks het feit dat de meter ver boven de 20 opliep, reed ie wel gewoon verder. Op gegeven moment had ik wel enigszins het gevoel dat er iets niet klopte, want we stopten een straat verder omdat we daar zogenaamd niet in mochten. Ook deed hij het raampje dicht en de deur op slot. Omdat ik maar 15.000 in m'n zak had, moest ik nog wat centjes uit m'n portemonnee halen. Met 2 briefjes van 10.000 in m'n hand zei ik: Dankjewel! 20.000 zoals afgesproken. Maar zijn ogen waren gericht op de portemonnee en wees er al roepend naar: 20!20!. Omdat de briefjes van 500.000 ( +- 22 euro) en 20.000 hier zo op elkaar lijken, liet ik hem buiten bereik rustig zien dat het een 500.000 briefje was. Toen ik die terug in de portemonnee deed greep die het er snel uit om het in het licht te 'bekijken' (onthoud dat ik al lang 20.000 voor hem vast had). Geïrriteerd pakte ik het terug en gaf ik m z'n geld. Ik riep nog dat ie een nare vent was en deed de deur net iets te hard dicht. Toen ie weg reed en het dus eigenlijk al te laat was, had ik door dat ie het 500 briefje sneaky had verwisseld voor een 20 briefje. Gelukkig was hij nog niet ver gekomen door het drukke verkeer, dus rende ik er snel heen. Met een hand klapte ik de spiegel hard in en met de andere trok ik de passagiers deur open en hield ik die wagenwijd open. Ondanks dat ik 10x tegen m schreeuwde dat ik m'n geld terug wilde, deed ie alsof die van niks wist. Toen ik m eenmaal hard tegen de binnenkant van de deur had aangedrukt en boos nog wat dingen naar m riep, wist hij toch ineens mijn 500 onder z'n stoel vandaan te weten halen. Deur hard dicht gesmeten en een foto van m weten te maken. Toen ik richting meneer agent liep reed hij zo snel mogelijk weg. Wat een ongelooflijke eikel zeg. Vind je het gek dat niemand de taxi's meer vertrouwd en iedereen overstapt naar Uber/Grab? Vol adrenaline teruggelopen naar het Hostel, waar shar inmiddels al even stond te wachten. Achteraf gezien was het misschien niet heel verstandig om zo agressief de taxi weer in te springen, maar gelukkig liep het allemaal goed af! (Het feit dat het een klein mannetje was hielp misschien ook wel een beetje mee). Daarna (van ons teruggewonnen geld haha) lekker wat gaan eten en toen vroeg ons bed ingedoken.
Phnom Penh
Sochtends vroeg zijn we met de bus richting Phnom Penh Cambodja vertrokken. Ondanks het feit dat we Online veel slechte verhalen over dit bustraject hebben gelezen, viel het allemaal reuze mee. Oké, het duurde een uur of 2 langer, maar dat is hier heel normaal :). Onderweg hebben we een grote zak met gefrituurde bananen chips gekocht. Omdat we de streetfood net over de grens niet helemaal vertrouwden, was dit ook meteen onze lunch!
Naast ons in de bus zat een Duitse man (Silvio) van ergens in de 40, waarmee ik aan de praat raakte. In Phnom Penh zijn we gezamenlijk op zoek gegaan naar een hostel en zijn daarna richting het centrum gelopen.
De volgende dag zijn we met z'n 2tjes lekker ergens bij een zwembad gaan liggen en zijn daar de hele dag gebleven. Voorwaarde was wel dat we daar wat zouden eten en drinken en pp 5$ zouden betalen! Aan het einde van de middag kwam Silvio ook opdagen en zaten we dus (wel een beetje geforceerd) met z'n 3en aan het avondeten. Gelukkig voor ons vergaten ze de entree prijs en zijn we snel weggelopen. Het eten en drinken was al duur zat dus dat was mooi meegenomen!
Bij het hotel stelde Silvio voor om de volgende dag met z'n 3en naar de killing fields te gaan. Eigenlijk waren we van plan om met z'n 2en te gaan, maar omdat we zo voor het blok werden gezet hebben we natuurlijk niet geweigerd.
De volgende ochtend stonden we dus al vroeg klaar om in de tuctuc te springen. Die bracht ons in een uurtje naar de killing fields. Daar kregen we gelukkig ieder onze eigen audio guide en gingen we apart verder.
Ondanks dat het 'park' een vredige uitstraling had, werd er in ons oortje verteld wat voor horror daden hier plaats hadden gevonden. Tijdens de periode dat de rode khmer in Cambodja aan de macht was zijn er op verschillende killing fields, verspreid over heel het land, zon 2-3 miljoen mensen bruut vermoord (dit op een bevolking van zon 8 miljoen mensen).
De rode khmer wilde een communistische staat creëren en achtte de mensen van het platteland als superieur boven de stadsmensen. Het dragen van een bril, het hebben van te zachte handen, het spreken van een vreemde taal, het was allemaal voldoende reden om vermoord te worden.
Met het idee in hun hoofd dat ze verplaatst werden naar het platteland, werden de mensen snachts naar de killing fields buiten de stad gebracht. Daar werden met gereedschap zoals hamers, machetes, bijlen, zagen, spijkers ect 1 voor 1 vermoord en in een kuil gegooid (want kogels waren te duur). Baby's werden hard met hun hoofd tegen een boom geslingerd en daarna ook in de kuil gegooid. Omdat ze vaak nog niet helemaal dood waren werd er nog een chemisch middel in de kuilen gegoten. Onder het motto dat je onkruid met wortels en al moet uitroeien, werden hier gehele families gedood wanneer er een familielid van iets werd beschuldigd. Op het terrein bevinden zich talloze massagraven, waar jaarlijks nog steeds botten en tanden naar boven komen tijdens het regenseizoen. In het midden stond er een grote gedenks toren waarin schedels en botten van de slachtoffers in bewaard zijn.
Op de terugweg zijn we ook bij het S21 museum geweest. Dit was vroeger een school, die tijdens de periode van de rode khmer is ongebouwd tot een geheime gevangenis. Hier werden honderden mensen gevangen gehouden en op brute manieren gemarteld. Het idee was dat ze mensen net hier zo lang martelden totdat ze een bekentenis schreven (bijvoorbeeld dat ze undercover CIA agenten waren). Daarna werden ze naar de killing fields gereden. In het museum hingen allerlei foto's van slachtoffers, martelwerktuigen en verwoestingen door de rode khmer. Ook hier hadden we weer een audio guide gekregen, waardoor we veel te horen hebben gekregen over alle gebeurtenissen.
Nadat we twee jaar geleden in Auswitz zijn geweest, hadden we niet het idee dat we ooit nog zo iets inhumaan zouden zien. Maar zonder het teveel in details te beschrijven kunnen we wel zeggen dat het er hier, hoe ondenkelijk ook, nog slechter aan toe ging.
Savonds zijn we nog naar het centrum geweest en hebben we als afsluiter met Silvio een cocktail gedronken in een skybar.
Ja dat waren een hoop heftige en leerzame plekken die we bezocht hebben. De dagen daarna hebben we om dit te 'compenseren' weer heel erg veel genoten aan het strand op Koh Rong en het tempelcomplex van Angkor Wat bezocht in Siem Reap. Daar zal ik me in de volgende Blog over ontfermen!
Groetjes en dikke kus van ons!
Ps: We zijn inmiddels al over de helft van ons avontuur :O
Omdat ik zo erg achterloop in het bijhouden van de Blog, splits ik het op in delen! Voor nu: Mui Ne, Ho Chi Minh & Phnom Penh!
Mui ne
10 maart! SHAR 22!
Op shar d'r verjaardag hebben we heerlijk op het strand gelegen en veel lekkere dingen gegeten. Als verassing had ik een verjaardags taart laten maken. Die hebben we maar voor een kwart op gekregen en de rest hebben we aan de host van het Guesthouse gegeven. Savonds nog een zeer verfrissende aloë vera massage genomen en daarna heerlijk geslapen.
Ho Chi minh
Smiddags zijn we vanuit Mui Ne met de bus richting Ho Chi Minh city gereden. Omdat we laat in de middag aankwamen en nog niks geboekt hadden, hebben we onder het genot van 2 gigantische ijscoupes op de WiFi van de ijscoman naar accommodaties gezocht. Eenmaal in een wat drukker gebied zijn we het eerste beste hostel binnen gelopen. Helaas iets te snel ja gezegd, want eenmaal ingechecked bleek het een rook kamer te zijn! Savonds was er een leuk food festival gaande in het park. Onder het park, zat tevens ook een onwijs grote food court met allerlei lekkers!
Na een nachtje slapen in het rokershok, zijn we met hoofdpijn en een droge keel snel weer vertrokken en bij een ander hostel ingechecked. Daarna even bijgekomen in de air conditioned Burger King. Helaas begon shar zich onwijs ziek te voelen, dus zijn we daarna terug naar de kamer gegaan. Aan het einde van de middag ben ik zelf nog 2 uurtjes op pad geweest en heb ik wat foto's van verschillende monumenten en gebouwen gemaakt. Savonds ging het gelukkig al iets beter en hebben we een paar stukjes sushi naar binnen gewerkt in de food court. Helaas kwamen die er bij shar, toen we weer terug in de kamer waren, meteen weer uit!
De volgende ochtend ging het gelukkig al een stuk beter met shar en daarom besloten we om een halve dag tour naar de cu Chi tunnels te doen (hier werd tijdens de Vietnam oorlog hevig gevochten tussen de Vietcong en de Amerikaanse troepen).
Het was nog best een stuk rijden met de bus (die overigens weer bij zo'n commercial handicapped workshop stopte)! Zelf vond ik de Cu Chi tunnels een beetje tegenvallen. Dit was namelijk de meest toeristische attractie so far. Veel grote en verschillende groepen en gidsen die door elkaar heen praten in verschillende talen, sommige met luidsprekers. Daarom hebben we vrij weinig mee gekregen en was het bijna onmogelijk om alles goed te kunnen zien. Nadat we een half uur bij de shooting range in de herrie hebben moeten wachten (ook zo scheef, een shooting range op zo'n heftige historische plek), mochten we door een stukje van de tunnels kruipen. Ondanks het feit dat die al 33% groter zijn gemaakt, vond ik het zeer claustrofobisch en warm. Als je dan bedenkt dat sommige mensen hier weken en soms wel maanden in hebben gezeten...brr. Onwijs kleine tunnels, met overal boobytraps (Hele nare valkuilen met spijkers ect). We vonden het ondanks de drukte wel heel bijzonder om te zien hoe het er op deze locatie vroeger aan toe ging en waar de Vietcong wel niet allemaal aan gedacht had.
Op de terugweg zijn we bij het War Museum uit de bus gesprongen, zodat we die nog snel even mee konden pikken. Hier werd er veel verteld over de aanloop en naslag van de Vietnam oorlog. Van foto's op de muur, naar tanks en martelwerktuigen op de binnenplaats. Vooral de foto's van de oorlogs misdaden en generaties van verminkte/gehandicapten door de napalm bommen waren erg indrukwekkend.
Daarna nog even langs een Kathedraal en het postkantoor gelopen en bij de Mac kipnuggets naar binnen geschoven. Omdat we de taxi's en tuctucs niet echt vertrouwen, hebben we de app Grab gedownload (een soort UBER). Dit is veel goedkoper en ook een stuk beter te vertrouwen. Omdat de Grab Car te druk was, hebben we allebei een GrabMotor 'besteld'. Binnen 1 minuut stond er al iemand klaar om ons op te halen. Alleen omdat shar d'r app het niet deed, kwamen we een motor tekort... Shar dus op de motor gesprongen en ik met m'n eigen telefoon nog een nieuwe geprobeerd te bestellen. Helaas kon dit niet omdat mijn telefoon al 'in gebruik' was door shar dr motor! Oops...! Ik dus snel naar de eerste beste GrabMotor die ik zag staan toegelopen. Helaas vond die het ritje te kort en weigerde die. De taxi op de hoek wenkte me en zei dat ie me voor 20.000 af zou zetten (ipv 15.000 motor, omgerekend nog geen euro). Ik ging akkoord en sprong in de Taxi. Desondanks het feit dat de meter ver boven de 20 opliep, reed ie wel gewoon verder. Op gegeven moment had ik wel enigszins het gevoel dat er iets niet klopte, want we stopten een straat verder omdat we daar zogenaamd niet in mochten. Ook deed hij het raampje dicht en de deur op slot. Omdat ik maar 15.000 in m'n zak had, moest ik nog wat centjes uit m'n portemonnee halen. Met 2 briefjes van 10.000 in m'n hand zei ik: Dankjewel! 20.000 zoals afgesproken. Maar zijn ogen waren gericht op de portemonnee en wees er al roepend naar: 20!20!. Omdat de briefjes van 500.000 ( +- 22 euro) en 20.000 hier zo op elkaar lijken, liet ik hem buiten bereik rustig zien dat het een 500.000 briefje was. Toen ik die terug in de portemonnee deed greep die het er snel uit om het in het licht te 'bekijken' (onthoud dat ik al lang 20.000 voor hem vast had). Geïrriteerd pakte ik het terug en gaf ik m z'n geld. Ik riep nog dat ie een nare vent was en deed de deur net iets te hard dicht. Toen ie weg reed en het dus eigenlijk al te laat was, had ik door dat ie het 500 briefje sneaky had verwisseld voor een 20 briefje. Gelukkig was hij nog niet ver gekomen door het drukke verkeer, dus rende ik er snel heen. Met een hand klapte ik de spiegel hard in en met de andere trok ik de passagiers deur open en hield ik die wagenwijd open. Ondanks dat ik 10x tegen m schreeuwde dat ik m'n geld terug wilde, deed ie alsof die van niks wist. Toen ik m eenmaal hard tegen de binnenkant van de deur had aangedrukt en boos nog wat dingen naar m riep, wist hij toch ineens mijn 500 onder z'n stoel vandaan te weten halen. Deur hard dicht gesmeten en een foto van m weten te maken. Toen ik richting meneer agent liep reed hij zo snel mogelijk weg. Wat een ongelooflijke eikel zeg. Vind je het gek dat niemand de taxi's meer vertrouwd en iedereen overstapt naar Uber/Grab? Vol adrenaline teruggelopen naar het Hostel, waar shar inmiddels al even stond te wachten. Achteraf gezien was het misschien niet heel verstandig om zo agressief de taxi weer in te springen, maar gelukkig liep het allemaal goed af! (Het feit dat het een klein mannetje was hielp misschien ook wel een beetje mee). Daarna (van ons teruggewonnen geld haha) lekker wat gaan eten en toen vroeg ons bed ingedoken.
Phnom Penh
Sochtends vroeg zijn we met de bus richting Phnom Penh Cambodja vertrokken. Ondanks het feit dat we Online veel slechte verhalen over dit bustraject hebben gelezen, viel het allemaal reuze mee. Oké, het duurde een uur of 2 langer, maar dat is hier heel normaal :). Onderweg hebben we een grote zak met gefrituurde bananen chips gekocht. Omdat we de streetfood net over de grens niet helemaal vertrouwden, was dit ook meteen onze lunch!
Naast ons in de bus zat een Duitse man (Silvio) van ergens in de 40, waarmee ik aan de praat raakte. In Phnom Penh zijn we gezamenlijk op zoek gegaan naar een hostel en zijn daarna richting het centrum gelopen.
De volgende dag zijn we met z'n 2tjes lekker ergens bij een zwembad gaan liggen en zijn daar de hele dag gebleven. Voorwaarde was wel dat we daar wat zouden eten en drinken en pp 5$ zouden betalen! Aan het einde van de middag kwam Silvio ook opdagen en zaten we dus (wel een beetje geforceerd) met z'n 3en aan het avondeten. Gelukkig voor ons vergaten ze de entree prijs en zijn we snel weggelopen. Het eten en drinken was al duur zat dus dat was mooi meegenomen!
Bij het hotel stelde Silvio voor om de volgende dag met z'n 3en naar de killing fields te gaan. Eigenlijk waren we van plan om met z'n 2en te gaan, maar omdat we zo voor het blok werden gezet hebben we natuurlijk niet geweigerd.
De volgende ochtend stonden we dus al vroeg klaar om in de tuctuc te springen. Die bracht ons in een uurtje naar de killing fields. Daar kregen we gelukkig ieder onze eigen audio guide en gingen we apart verder.
Ondanks dat het 'park' een vredige uitstraling had, werd er in ons oortje verteld wat voor horror daden hier plaats hadden gevonden. Tijdens de periode dat de rode khmer in Cambodja aan de macht was zijn er op verschillende killing fields, verspreid over heel het land, zon 2-3 miljoen mensen bruut vermoord (dit op een bevolking van zon 8 miljoen mensen).
De rode khmer wilde een communistische staat creëren en achtte de mensen van het platteland als superieur boven de stadsmensen. Het dragen van een bril, het hebben van te zachte handen, het spreken van een vreemde taal, het was allemaal voldoende reden om vermoord te worden.
Met het idee in hun hoofd dat ze verplaatst werden naar het platteland, werden de mensen snachts naar de killing fields buiten de stad gebracht. Daar werden met gereedschap zoals hamers, machetes, bijlen, zagen, spijkers ect 1 voor 1 vermoord en in een kuil gegooid (want kogels waren te duur). Baby's werden hard met hun hoofd tegen een boom geslingerd en daarna ook in de kuil gegooid. Omdat ze vaak nog niet helemaal dood waren werd er nog een chemisch middel in de kuilen gegoten. Onder het motto dat je onkruid met wortels en al moet uitroeien, werden hier gehele families gedood wanneer er een familielid van iets werd beschuldigd. Op het terrein bevinden zich talloze massagraven, waar jaarlijks nog steeds botten en tanden naar boven komen tijdens het regenseizoen. In het midden stond er een grote gedenks toren waarin schedels en botten van de slachtoffers in bewaard zijn.
Op de terugweg zijn we ook bij het S21 museum geweest. Dit was vroeger een school, die tijdens de periode van de rode khmer is ongebouwd tot een geheime gevangenis. Hier werden honderden mensen gevangen gehouden en op brute manieren gemarteld. Het idee was dat ze mensen net hier zo lang martelden totdat ze een bekentenis schreven (bijvoorbeeld dat ze undercover CIA agenten waren). Daarna werden ze naar de killing fields gereden. In het museum hingen allerlei foto's van slachtoffers, martelwerktuigen en verwoestingen door de rode khmer. Ook hier hadden we weer een audio guide gekregen, waardoor we veel te horen hebben gekregen over alle gebeurtenissen.
Nadat we twee jaar geleden in Auswitz zijn geweest, hadden we niet het idee dat we ooit nog zo iets inhumaan zouden zien. Maar zonder het teveel in details te beschrijven kunnen we wel zeggen dat het er hier, hoe ondenkelijk ook, nog slechter aan toe ging.
Savonds zijn we nog naar het centrum geweest en hebben we als afsluiter met Silvio een cocktail gedronken in een skybar.
Ja dat waren een hoop heftige en leerzame plekken die we bezocht hebben. De dagen daarna hebben we om dit te 'compenseren' weer heel erg veel genoten aan het strand op Koh Rong en het tempelcomplex van Angkor Wat bezocht in Siem Reap. Daar zal ik me in de volgende Blog over ontfermen!
Groetjes en dikke kus van ons!
Ps: We zijn inmiddels al over de helft van ons avontuur :O
Weer een levensles!
En fijn dat julie nog steeds genieten!
Jullie worden wel lekker weerbaar met alle taxi en andere opdringerige avonturen.
Geniet, xxx
Geniet er van en nog vele mooie avonturen gewenst voor de resterende tweede helft! En een beetje voorzichtig met die taxi-chauffeurs ;)... (wel top opgelost btw, haha)
Groetjes,
Nancy (en natuurlijk ook van Marco)